Το πρόβλημα με την ατμοσφαιρική ρύπανση στην Κίνα, ιδιαίτερα στο Πεκίνο, είναι γνωστό. Κατά τις τελευταίες εβδομάδες η κατάσταση στην κινεζική πρωτεύουσα ήταν αφόρητη. Για άλλη μια φορά οι κάτοικοι του Πεκίνου ήταν αναγκασμένοι να κυκλοφορούν με προστατευτικές μάσκες στο πρόσωπο, ώστε να μην έρχονται σε επαφή με ρύπους.
Ο κίνδυνος για αναπνευστικά προβλήματα ιδιαίτερα σε ευπαθείς ομάδες, όπως οι ηλικιωμένοι και τα παιδιά, ήταν μεγάλος. Μόλις τις τελευταίες ημέρες φαίνεται να έχει καθαρίσει η ατμόσφαιρα λόγω της πτώσης της θερμοκρασίας.
Η ρύπανση όμως του αέρα των πόλεων δεν απαντάται μόνο στο Πεκίνο και στις ταχύτατα αναπτυσσόμενες βιομηχανικές περιοχές της Ασίας, αλλά και σε πολλές άλλες πόλεις της Ευρώπης. Μπορεί η συχνότητα εμφάνισης ή η ένταση του φαινομένου να διαφέρουν, οι αιτίες ωστόσο είναι συναφείς. Η πυκνή, βρώμικη ομίχλη που παρατηρείται σε πολλές πόλεις προέρχεται από την καύση ορυκτών καυσίμων, όπως ο άνθρακας ή το πετρέλαιο, τα οποία ενώνονται με αιθάλη και άλλους ρύπους. Ως κυριότεροι ρυπαντές θεωρούνται οι μεγάλες βιομηχανικές ζώνες έξω από τα αστικά κέντρα, οι μονάδες καύσης άνθρακα για παραγωγή ενέργειας αλλά ακόμη και τα συμβατικά μέσα μεταφοράς.
Ευρωπαϊκή διάσταση
Πολλές ευρωπαϊκές πόλεις αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα αιθαλομίχλης τις τελευταίες δεκαετίες. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση της γερμανικής βιομηχανικής ζώνης του Ρουρ, όπου λειτουργούν μονάδες καύσης άνθρακα και χαλυβουργεία. Η ατμοσφαιρική ρύπανση εκεί έφτασε στο ζενίθ της τη δεκαετία του 1960. Το 1962, για παράδειγμα, τα ποσοστά ρύπανσης στον αέρα άγγιζαν τα 5.000 μικρογραμμάρια ανά κυβικό μέτρο, ποσοστό δέκα φορές μεγαλύτερο από το αντίστοιχο στο σημερινό Πεκίνο. Πάνω από 150 άνθρωποι έχασαν τότε τη ζωή τους εξαιτίας προβλημάτων που συνδέονταν με τη ρύπανση του αέρα.
Στο μεταξύ, ο ουρανός πάνω από την κοιλάδα του Ρουρ είναι και πάλι γαλάζιος. Πώς όμως τα κατάφερε η Γερμανία; Την απάντηση δίνει ο Βέρνερ Ρε, από την περιβαλλοντική οργάνωση BUND: «Η πολιτική ανάγκασε τη βιομηχανία να εφαρμόσει τη μέθοδο της αποθείωσης των καυσαερίων που παράγονταν από τις μονάδες παραγωγής ενέργειας μέσω φιλτραρίσματος». Ακόμη τα αυτοκίνητα στους δρόμους δεσμεύθηκαν να κινούνται με καύσιμα με χαμηλή περιεκτικότητα σε καταλύτες. Σε αυτό, αναφέρει ο Ρε, καθοριστικό ρόλο έπαιξε η πίεση που άσκησε στην πολιτική και τη βιομηχανία το οικολογικό κίνημα.
Ένα εξαγώγιμο μοντέλο επιτυχίας
Σήμερα η Γερμανία αποτελεί «μοντέλο επιτυχίας» στη διαχείριση των ατμοσφαιρικών ρύπων. Το μοντέλο αυτό, εκτιμούν οι ειδικοί, θα μπορούσε να αποτελέσει «εξαγώγιμο προϊόν» δίνοντας κατευθυντήριες γραμμές και σε άλλες χώρες. «Ο αέρας στην Ευρώπη θα μπορούσε έτσι να είναι καθαρότερος» πιστεύει ο Βέρνερ Ρε εκτιμώντας ότι «η Γερμανία θα μπορούσε να αναπτύξει την τεχνογνωσία της στον τομέα, ώστε να είναι σε θέση να την εξάγει σε όλον τον κόσμο».
Βέβαια, παρά την πρόοδο που έχει σημειωθεί μέχρι τώρα, το πρόβλημα της ρύπανσης του αέρα στις πόλεις παραμένει και εστιάζεται κυρίως στην «ιδιαίτερα λεπτή σκόνη» που συνεχίζει να εκλύεται από σταθμούς παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, σύμφωνα με την Μάριον Βίχμαν-Φίμπικ από τη γερμανική Ομοσπονδία Περιβάλλοντος. Τα σωματίδια αυτά είναι ιδιαίτερα επικίνδυνα, καθώς εισχωρούν στο αναπνευστικό σύστημα του ανθρώπου και είναι ικανά να προκαλέσουν άσθμα έως και καρκίνο. «Ακόμη και στη Γερμανία δεν μπορούμε να πούμε ότι έχουμε περάσει στην 'πράσινη' πλευρά. Το πρόβλημα παραμένει, ακόμη και στους πολυσύχναστους κεντρικούς δρόμους των μεγάλων πόλεων», αναφέρει η κ. Βίχμαν-Φίμπικ.
Michael Hartlep / Δήμητρα Κυρανούδη
Υπεύθ. Σύνταξης: Σπύρος Μοσκόβου
http://dw.de/p/1BJJK
4/3/14
-
ΣΧΕΤΙΚΑ:
GR
FR
DE
ES
IT
RU
EU